Ανάλυση: Πώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστησε παγίδα στον εαυτό του

“Όποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να ακολουθήσει ή νοιώθει ότι πρέπει να συμβιβαστεί με την τυχοδιωκτική ομάδα που κυβερνά τη χώρα θα μείνει πίσω”*.


Μια φράση όλα τα λεφτά. Την υπογράφει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ανοίγει με τα χέρια του ένα λάκκο στο κέντρο του κόμματός του.

Ο πρόεδρος της ΝΔ αναδεικνύει με αυτή φράση ότι υπάρχουν κομματικά στελέχη που “νιώθουν ότι πρέπει να συμβιβαστούμε την τυχοδιωκτική ομάδα που κυβερνά”. Τους απειλεί μάλιστα ότι “ θα μείνουν πίσω”. Από τι άραγε;

Ουσιαστικά κηρύσσει έναν περίεργο εσωκομματικό πόλεμο βάζοντας απέναντί του εχθρούς που κατασκεύασαν δυνάμεις εκτός της ΝΔ. Σ’ αυτούς τους εχθρούς που “θα μείνουν πίσω” εντάσσονται και δυο από τους προκατόχους του στην ηγεσία- ιστορικά πρόσωπα της συντηρητικής παράταξης.

Απίστευτο να το λέει κάποιος που μόλις έχει χρονίσει ως πρόεδρος του κόμματος, αλλά κανείς δεν τον παίρνει και ως ηγέτη της παράταξης- προς το παρόν τουλάχιστον. Αλλά μήπως δεν είναι απίστευτο να λέει ότι τον ψήφισαν … 400.000 πολίτες για την ηγεσία; Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα – στις εκλογές της 10ης Ιανουαρίου 2016 ψήφισαν συνολικά 334.572 μέλη και φίλοι του κόμματος, και ο ίδιος έλαβε 173.297 ψήφους,- ποσοστό 52,43%, -ενώ ο αντίπαλος 157.824 ψήφους- και 47,57%!

Ας μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε, τι ακριβώς εννοούσε ο πρόεδρος της ΝΔ με αυτή τη φράση.

Πριν από πολύ καιρό, σε στιγμή μεγάλης έμπνευσης, ο Βαγγέλης Βενιζέλος κατασκεύασε τη θεωρία του “αφανούς εταίρου του Τσίπρα”. Εννοούσε ότι ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ανέχεται, αν δεν στηρίζει κιόλας εμμέσως, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Για τους καταναλωτές αυτής της θεωρίας υπήρχε και απόδειξη: ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε για Προέδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο. Αφού είναι γνωστός φίλος του Καραμανλή, σημαίνει ότι αυτός τον προώθησε και -για να τον αποδεχθεί ο Τσίπρας- υπάρχει υπόγεια διασύνδεση. Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει.

Η θεωρία βέβαια παράκαμπτε ότι στην αρχή ο Τσίπρας είχε προσανατολιστεί στον Δημήτρη Αβραμόπουλο, όπως άλλες παραμέτρους της συγκυρίας. Κάποιοι είπαν ότι μπορεί να υπέκρυπτε και την επιθυμία του Βενιζέλου να προταθεί ο ίδιος. Ή ακόμη να υποδηλώνει ψήγματα αντιζηλίας προς ένα ομότεχνό τους. Συνηθισμένα πράγματα.

Θα ήταν ένα ακόμη εύρημα του πρώην πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ -από αυτά που τον ώθησαν στο περιθώριο, αν κάποιοι δεν είχαν την ιδέα να χρησιμοποιηθεί στην εσωκομματική διαμάχη της ΝΔ για την ηγεσία. Έτσι λοιπόν ανακαλύφθηκε ότι εκτός από τον Παυλόπουλο, φίλος του Καραμανλή είναι και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Συνεπώς, αν εκλεγεί στην ηγεσία της ΝΔ, θα βρίσκεται υπό την επήρεια του Καραμανλή και θα είναι … φιλικός προς τον Τσίπρα, άρα τι αντιπολίτευση να κάνει;

Το κόλπο δούλεψε. Άλλωστε είχε προηγηθεί η ευτελής αναπαραγωγή της θεωρίας του “φλερτ των Καραμανλικών με τον Τσίπρα” σε συγκεκριμένα ενημέρωσης. Πρόσωπα ευθέως διασυνδεμένα με το σύστημα Κυριάκου μιλούσαν για “παράγκα” του Τσίπρα στη ΝΔ, με επιδίωξη όχι να αποδυναμώσουν την φυσική επιρροή του πρώην Πρωθυπουργού στην παράταξή του, αλλά και να πλήξουν τον ρυθμιστικό ρόλο του προέδρου της Δημοκρατίας – τον οποίο άλλωστε ο Κυριάκος δεν είχε ψηφίσει. Είχαν το λόγο τους.

Μετά από μια έξαρση που είχε αυτή η μυθολογία άρχισε να υποχωρεί. Επανήλθε την περίοδο της αναμέτρησης για τις τηλεοπτικές άδειες με προφανή επιδίωξη, αλλά και εντελώς προβοκατόρικα στις περιπτώσεις πρωτοβουλιών του Προέδρου της Δημοκρατίας για συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων σε εθνικά θέματα.

Η τελευταία φορά ήταν διάχυτη σε ένα παραληρηματικό κείμενο που δημοσιεύθηκε στο Βήμα, κατά την υφή του οποίου ο Τσίπρας, ο Καραμανλής και ο Παυλόπουλος απεργάζονται κατάργηση της αστικής Δημοκρατίας, επιβολή ολοκληρωτικού καθεστώτος και έξοδο από το ευρώ.

Η υιοθέτησή του από τον Άδωνι Γεωργιάδη θα τίναζε τη ΝΔ στον αέρα, αν δεν είχε ήδη να αναδεικνύεται η γελοιότητα του πράγματος. Ωστόσο δεν ήταν μόνο ο Άδωνις που το υιοθέτησε- με την αβάντα του Βενιζέλου που του έδωσε και …ακαδημαϊκή υπόσταση σε μια πρόσφατη ομιλία του. Όπως προκύπτει εμφανώς πλέον το υιοθετεί και ο … Κυριάκος Μητσοτάκης. Η φράση του στους “σκιώδεις” της ΝΔ είναι σαφής.

Είτε ο ίδιος έβαλε αυτή διατύπωση για τους συνοδοιπόρους του Τσίπρα στη ΝΔ, είτε την πέρασε κάποιος από το πολυπληθές επικοινωνιακό επιτελείο του και απλώς την ανέγνωσε, η ουσία δεν αλλάζει: με βάση τα συμφραζόμενα αυτής της βλακώδους ιστορίας φωτογραφίζει τον … Καραμανλή, τον Μεϊμαράκη και άλλους.

Τρελό; Προφανώς. Αλλά εκ παραλλήλου ο πρόεδρος της ΝΔ έβαλε τα θεμέλια για διάσπαση του κόμματος και έτσι έστησε παγίδα στον εαυτό του. Αν θα διαλυθεί η ΝΔ, πάνω σ’ αυτή τη “θεωρία” θα διαλυθεί και από αυτή τη άποψη πέρασε τη θηλιά στον λαιμό του μόνος του.

Δεν άσκησε, όπως έχει δικαίωμα, το ιμπέριουμ του επικεφαλής για να συσπειρώσει όλες τις δυνάμεις στην ίδια γραμμή, προειδοποιώντας για ενδεχόμενες αποκλίσεις.

Δεν αξίωσε, όπως θα ήταν φυσικό, κοινή γλώσσα και κοινή συμπεριφορά από τα στελέχη του κόμματος.

Εμμελώς, πλην σαφώς, είπε ότι στο εσωτερικό της ΝΔ κάποιοι θέλουν να “συμβιβαστούν” με την κυβέρνηση και κατ’ ουσίαν τους έδειξε.

Επικύρωσε στο σύνολο της μια ήδη γνωστή-πλην ελεεινή – θεωρία για “αφανείς εταίρους” παράγκες κλπ.

Προσυπέγραψε, δηλαδή, τη γνωστή φιλολογία.

Δείχνει αδιανόητο ότι ο αρχηγός ενός κόμματος εμφανίζεται σε μία κομματική διαδικασία και διασπείρει ότι οι προκάτοχοί του στην ηγεσία, είναι με τον …αντίπαλο. Αργά ή γρήγορα θα τα βρει μπροστά του. Από τη στιγμή που υιοθέτησε αυτή την ιστορία πρέπει να πει και ονόματα- με αποδείξεις. Αλλιώς θα μείνει εκτεθειμένος. Όχι μόνο απέναντι σε πληθώρα εσωκομματικά στελεχών και βουλευτών της ΝΔ και τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, τον οποίο φωτογράφισε αυτές τις ημέρες ως υποκινητή …φιλοκυβερνητικής ανταρσίας το επικοινωνιακό του σύστημα.

Πρωτίστως απέναντι στον ίδιο τον Καραμανλή στον οποίο προσέτρεξε προ καιρού για να ζητήσει -και να πάρει -εσωκομματική σταθεροποίηση. Δευτερευόντως και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Πέραν των άλλων αυτή η διατύπωση συνιστά και πρωτοφανή πολιτική γκάφα αυτή η διατύπωση. Γιατί εφεξής θα μπορούν να την χρησιμοποιούν οι αντίπαλοι της ΝΔ.

Υ.Γ.: Τη χώρα βέβαια δεν την κυβερνάει καμιά “τυχοδιωκτική ομάδα”, αλλά μια εκλεγμένη κυβέρνηση με την εμπιστοσύνη της Βουλής. Αν μη τι άλλο, για να χρησιμοποιήσουμε τον τίτλο ενός βιβλίου εκδόθηκε πρόσφατα στη Γαλλία “αυτά δεν πρέπει να τα λέει ένας πρόεδρος”… Ας τα αφήσει για τον Άδωνι…

το διαβάσαμε ΕΔΩ