Η συμφωνία Σόιμπλε – Τόμσεν και η θέση του ΔΝΤ στο ελληνικό χρέος



Του Γ. Αγγέλη

Η σημερινή συνάντηση του Eurogroup αναμφίβολα δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αποφάσεις που θα κρίνουν οριστικά το ελληνικό θέμα, αλλά με βεβαιότητα αναμένεται να οριστικοποιήσει "μία πειστική διαδρομή" προς αυτή την κατεύθυνση.

Τα στοιχεία αυτής της "πειστικής διαδρομής" όπως την αποκαλούν στο τεχνικό επιτελείο του Eurogroup και ειδικά οι επικεφαλής του EWG, ξεκαθαρίζουν τρία σημεία:

* Το ΔΝΤ δεν είναι δυνατό να βγει από την εξίσωση του ελληνικού χρέους όσον αφορά τη συμφωνία του Αυγούστου του 2015. Το τρίτο μνημόνιο έχει θεμελιωθεί στη σύμβαση της συμμετοχής του ΔΝΤ στη βάση της συμφωνίας Σόιμπλε – Λαγκάρντ ο "θεματοφύλακας" της οποίας, Τόμσεν, εμφανίζεται όποτε χρειάζεται για να το υπενθυμίσει... Η συμφωνία εκείνη της 14ης Αυγούστου έγινε δυνατή χάρη σε δύο αποφάσεις. Η μία προήλθε από την απαίτηση του Σόιμπλε να υπάρχει θεσμικά κατοχυρωμένη η συμμετοχή του ΔΝΤ τόσο στο μνημόνιο όσο και στις αποφάσεις των κοινοβουλίων που θα εγκρίνουν τις εκταμιεύσεις. Η άλλη προήλθε από την ελληνική πλευρά και την απόφαση της κυβέρνησης να αποδεχθεί τον όρο αυτό.

* Το ΔΝΤ και ο "θεματοφύλακας" της συμφωνίας κ. Τόμσεν έχουν διατυπώσει παρά τη διαφωνία στάσης μεταξύ Ευρωζώνης και Ταμείου όσον αφορά την εκτίμηση για το ελληνικό χρέος, ένα στοιχείο που αποτελεί τον "κοινό τόπο" μεταξύ της θέσης του ΔΝΤ και των απαιτήσεων της ευρωζώνης. Αυτό το στοιχείο δεν είναι άλλο από την απαίτηση προς την ελληνική κυβέρνηση να θεσμοθετήσει αυστηρά μέτρα για την μετά το 2018 (τέλος του προγράμματος) περίοδο. Τα μέτρα αυτά έχουν προσδιορισθεί από το ΔΝΤ και αφορούν στην επέκταση της φορολογικής βάσης σε χαμηλότερα εισοδήματα (μικρότερο αφορολόγητο) και τη δραστική μείωση των εν ισχύ συντάξεων (μέσω της αναπροσαρμογής της προσωπικής διαφοράς). Τα μέτρα αυτά για το ΔΝΤ αποτελούν εγγύηση για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους μεσοπρόθεσμα και για την Ευρωζώνη διασφάλιση του όρου επίτευξης πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ. Να σημειωθεί εδώ ότι τα μέτρα αυτά αποτελούν έμμεσα και την προϋπόθεση για τη δρομολόγηση των μεσοπρόθεσμης διάρκειας μέτρων για την αναδιάρθρωση του χρέους που θα πρέπει να δρομολογηθούν μετά το 2018 και τα οποία θα πρέπει να αξιολογήσει το ΔΝΤ ως προς την αποτελεσματικότητά τους...

Βέβαια όλα αυτά θα αφορούν το 2019 και μετά οπότε αυτό υποτίθεται ότι δίνει στην κυβέρνηση ένα περιθώριο πολιτικής διαχείρισης του θέματος μέσω του περιβόητου "κόφτη" ο οποίος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί "αρνητικά" (κατά την Κομισιόν) για να αντιμετωπισθούν οι πολιτικές πιέσεις αφού αν οι δημοσιονομικοί στόχοι επιτυγχάνονται ο κόφτης θα ακυρώνεται...

* Το ΔΝΤ έχει στην φαρέτρα του δύο Εκθέσεις με τις οποίες οχυρώνεται απέναντι στις οποιεσδήποτε πιέσεις από την Ευρωζώνη. Η μία που αφορά το status της οικονομίας (με βάση το άρθρο 4) και η άλλη που αφορά στην αξιολόγηση της υλοποίησης του δεύτερου μνημονίου. Η μία, μη λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία του τέταρτου τριμήνου του 2016, οδηγεί σε μία πιστοποίηση των απαιτήσεων για τα μετά το 2018 μέτρα που απαιτεί το Ταμείο, ενώ η άλλη σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες παρουσιάζει όλες τις διαρθρωτικές αδυναμίες του προγράμματος από την ανεπαρκή εφαρμογής των περιβόητων μεταρρυθμίσεων σε εργασιακό, ιδιωτικοποιήσεις και φορολογικό, για να εξηγήσει τις αστοχίες του ίδιου του προγράμματος.

Με τον τρόπο αυτό το ΔΝΤ οχυρώνεται αφενός απέναντι στις πιέσεις της ευρωζώνης για συμμετοχή στο πρόγραμμα και ταυτόχρονα εξοπλίζει την πλευρά Σόιμπλε για τις εγγυήσεις που ζητά όσον αφορά τις απαιτήσεις που αφορούν στα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018.

Στην πραγματικότητα όπως παρατηρούν στελέχη της Κομισιόν που έχουν εμπλοκή στο ελληνικό πρόγραμμα από το 2010 – 2011 μέχρι και σήμερα, η υπογραφή της συμφωνίας της 14ης Αυγούστου έχει "παγιδεύσει" την ελληνική κυβέρνηση σε δεσμεύσεις τις οποίες είναι αδύνατο να αποφύγει σήμερα με το ΔΝΤ παρόν μέχρι το τέλος αυτής της συμφωνίας.

Πρόκειται για τετελεσμένα γεγονότα και όχι για διαπραγματεύσεις...

Βέβαια όπως παρατηρούν, αυτά είναι τα δεδομένα με το ΔΝΤ, όσο δεν έχουμε ακόμα δει τις τυχόν αλλαγές στο Συμβούλιο του Ταμείου μετά την εγκατάσταση της νέας διοίκησης στον Λευκό Οίκο.

Αν υπάρξει αλλαγή στο σημείο αυτό τότε "κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει την συνέχεια...".

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια