ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΙΝΕΙΣ ΓΑΛΑ.

Το γάλα διαφημίζεται εδώ και μερικές δεκαετίες ως απαραίτητη τροφή για όλους: Βρέφη, μικρά παιδιά, μεγάλα παιδιά και… ενήλικες. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να σε βάζει σε πολύ μεγάλες υποψίες! Διότι, είναι παράξενο κάποιος να πίνει γάλα ενώ δεν είναι μωρό. Να γιατί

Τι είναι το γάλα; Είναι μια ειδική τροφή, που παράγεται μέσα στους μαστούς των θηλυκών θηλαστικών ζώων, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Το γάλα παράγεται από το σώμα του κάθε ζώου προκειμένου να ταΐσει και να προστατέψει από ασθένειες τα νεογέννητα μικρά του, για όσο διάστημα δεν μπορούν να φάνε κανονική τροφή.

Με άλλα λόγια, γάλα παράγουν οι μανούλες για να ταΐσουν τα μωρά τους.

Το γάλα είναι ταυτόχρονα τροφή, φάρμακο και στοργή. Περιέχει δηλαδή θρεπτικές ουσίες που χρειάζεται το βρέφος για να μεγαλώσει, περιέχει επίσης ορμόνες, αντισώματα και ζωντανά κύτταρα τα οποία αναπτύσουν την άμυνα του βρέφους απέναντι σε ασθένειες και τέλος προσφέρει στο ανυπεράσπιστο μωράκι μια αίσθηση ασφάλειας και στοργής δίπλα στη μαμά του.

Όταν τα μικρά έχουν πλέον μάθει να τρώνε, το σώμα της μαμάς, ανεξάρτητα από το είδος του ζώου, σταματάει να παράγει γάλα. Είναι αυτό που ονομάζουμεαπογαλακτισμός.

Γάλα παράγουν χιλιάδες διαφορετικά ζώα. Για την ακρίβεια, όλα τα θηλαστικά.

Θα σου φαινόταν παράξενο αν έβλεπες έναν μεγάλο, ενήλικο σκύλο να πίνει γάλα από μια φώκια; Ή αν έβλεπες μερικά συμπαθητικά σκιουράκια να θηλάζουν από έναν ελέφαντα;

Σίγουρα θα ήταν παράξενο.

Κι όμως, εμείς οι άνθρωποι το κάνουμε καθημερινά. Πίνουμε το γάλα από άλλα ζώα. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, από μωρά μέχρι παππούδες, πίνουν γάλα από αγελάδες, από κατσίκες ή από γαϊδούρες. Οι εταιρίες, βέβαια, έχουν φροντίσει έτσι ώστε να μην υπάρχει η παράξενη εικόνα ενός ανθρώπου που πιπιλάει τους μαστούς μιας αγελάδας. Βγάζουν το γάλα από τις αγελάδες, το βάζουν μέσα σε μπουκάλια και εμείς απλώς αγοράζουμε τα μπουκάλια. Όμως είναι το ίδιο πράγμα: Γάλα αγελάδας… για ανθρώπους.

Κάτι άλλο που ίσως θα ήθελες να σκεφτείς είναι πως όλα τα ζώα, όταν μεγαλώσουν και σταματήσουν να πίνουν γάλα, ζουν υγιέστατα. Δεν έχουν καμία ανάγκη για γάλα πλέον. Σίγουρα, αν προσφέρεις ένα πιατάκι γάλα σε μια μεγάλη γάτα, θα το πιει ευχαρίστως. Όμως δεν το έχει ανάγκη. Η ενήλικη γάτα, που έχει απογαλακτιστεί, δεν θα πάθει τίποτα αν δεν πίνει γάλα. Το ίδιο ισχύει και για την ενήλικη αλεπού, την ενήλικη αρκούδα ή τον ενήλικα αρουραίο. Κανένα ζώο στη φύση δεν έχει πρόσβαση σε γάλα αφού μεγαλώσει, κι όμως ζει και διαπρέπει απολύτως υγιές. Έχεις ακούσει ποτέ πως κάποιο ελάφι έπαθε οστεοπόρωση επειδή δεν έπινε γάλα;

Ας κάνω όμως τον δικηγόρο του διαβόλου για λίγο. Οι άνθρωποι μπορούν και κάνουν πολλά πράγματα που δεν κάνουν τα ζώα. Πετάνε με αεροπλάνα, μιλούν και γράφουν, έχουν τέχνες και μουσική, πηγαίνουν σε σχολεία. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι εμείς πίνουμε γάλα ακόμη κι όταν μεγαλώσουμε, ενώ τα ζώα δεν το κάνουν, επειδή μπορούμε. Είμαστε έξυπνοι, βρήκαμε τον τρόπο, και το κάνουμε. Είναι κακό να πίνουμε γάλα;

Υπάρχουν ιστορικές αναφορές για ανθρώπους που πίνουν το γάλα ζώων ακόμη και πριν από 6.000 χρόνια. Άρα δεν είναι κάτι καινούριο.

Αυτό που είναι καινούριο, και συμβαίνει εδώ και μόλις λίγες δεκαετίες, είναι ο τρόπος και ο λόγος που το κάνουμε.

Αν ζούσες στα αρχαία χρόνια, πιθανόν να έπαιρνες λίγο από το γάλα που θηλάζει το κατσικάκι από τη μαμά του και να το έπινες. Και πάλι θα ήταν αλλόκοτο, αλλά σίγουρα όχι και τόσο τραγικό. Εάν πάλι δεν έπινες γάλα, κανείς δεν θα σου έλεγε τίποτα. Δεν ήταν απαραίτητο. Οι άνθρωποι εκείνα τα παλιά, αρχαία χρόνια, έβλεπαν το γάλα ως μια λιχουδιά και όχι ως βασικό διατροφικό είδος. Βασικό διατροφικό είδος είναι το φαγητό και το νερό.

Στη σημερινή εποχή, οι εταιρίες σε συνεργασία με την τεράστια δύναμη της τηλεόρασης και των κυβερνήσεων, πέρασαν με έξυπνο τρόπο στους ανθρώπους το μήνυμα ότι το γάλα είναι απαραίτητο και ότι πρέπει να το πίνουμε καθημερινά, ανεξάρτητα από την ηλικία μας. Επιπλέον, οι εταιρίες παράγουν πολλά ακόμη προϊόντα από γάλα, όπως γιαούρτι, λευκό τυρί, κίτρινο τυρί, μπλε τυρί, σοκολατούχο γάλα, τυρόπιτες, κρέμες, σοκολάτες, γλυκά και βούτυρο.

Για να μπορούν τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που ζούνε σήμερα στον κόσμο να έχουν πρόσβαση σε όλα αυτά τα γαλακτοκομικά προϊόντα, χρειαζόμαστε πολύ γάλα. Πάρα πολύ γάλα. Ποταμούς και θάλασσες από γάλα. Και, εφόσον γάλα παράγουν μόνο οι μαμάδες και μόνο για τα μωρά τους, για να βρούμε τόσο πολύ γάλα καταλαβαίνεις ότι χρειαζόμαστε πάρα πολλές μαμάδες και πάρα πολλά μωρά.

Και κάπου εδώ ξεκινάει το κακό.

Πρόκειται για ένα κακό σε σχήμα αλυσίδας και οι τέσσερις κρίκοι της αλυσίδας είναιτηλεόραση – καταναλωτής – βιομηχανία – ζώα: Η τηλεόραση πείθει τον καταναλωτή ότι χρειάζεται γάλα, ο καταναλωτής ζητάει γάλα από την βιομηχανία και η βιομηχανία εκμεταλλεύεται τα ζώα για να το πάρει.

Εφόσον γάλα παράγουν μόνο οι μαμάδες και μόνο για τα μωρά τους, είναι προφανές ότι η βιομηχανία χρειάζεται μαμάδες. Για να γίνει κάποια μαμά, πρέπει να ζευγαρώσει, να μείνει έγκυος και να γεννήσει. Κι επειδή όταν λέμε «γάλα» συνήθως εννοούμε το αγελαδινό γάλα, έχει ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι οι αγελάδες κυοφορούν για 9 μήνες, ακριβώς όπως και οι άνθρωποι.

Η βιομηχανία και όσοι εκμεταλλεύονται ζώα, πολύ σπάνια επιτρέπει να λειτουργούν οι φυσικές διαδικασίες. Οι αγελάδες δεν κυκλοφορούν έξω ελεύθερες και δεν ζευγαρώνουν με τους ταύρους όποτε και αν επιθυμούν.

Ειδικοί που ασχολούνται με αυτό το «επάγγελμα», παίρνουν το σπέρμα από ταύρους είτε κάνοντας ηλεκτροσόκ στους όρχεις του, είτε με αυνανισμό. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας μια μακριά μεταλλική βέργα ή ακόμη και τα χέρια τους, βάζουν το σπέρμα μέσα στον κόλπο της αγελάδας με σκοπό αυτή να μείνει έγκυος. Αυτό επαναλαβάνεται για εκατομμύρια αγελάδες, κάθε χρόνο, σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Αν μεγάλωσες σε χωριό όπου είχατε μια αγελάδα, ενδεχομένως να θυμάσαι έναν άντρα που ερχόταν περίπου μια φορά το χρόνο και έκανε κάτι στην αγελάδα. Αυτό έκανε. Την γονιμοποιούσε.


Εφόσον η αγελάδα έχει μείνει έγκυος, λίγο πριν γεννήσει ο οργανισμός της ξεκινάει να παράγει γάλα, ακριβώς όπως συμβαίνει και με τις γυναίκες.

Όμως το γάλα το θέλουμε εμείς, έτσι δεν είναι;

Η βιομηχανία δεν θέλει μωρά να πίνουν το γάλα της μαμάς τους.

Αφού γεννηθεί το μωρό της αγελάδας, αυτό το όμορφο και ανυπεράσπιστο μοσχαράκι, μπορεί να έχει δύο πιθανές καταλήξεις, ανάλογα με το φύλο του.


Αν είναι θηλυκό, τότε η βιομηχανία το χρειάζεται επειδή, όταν μεγαλώσει, θα γίνει κι αυτό αγελάδα και θα μπορεί να παράγει γάλα. Γι’ αυτό το κρατάει και το μεγαλώνει. Το παίρνει αμέσως μόλις γεννηθεί από τη μαμά του, το κλείνει σε κάποιο κλουβί και το ταΐζει με γάλα σε σκόνη και νερό. Όταν έχει μεγαλώσει αρκετά και γίνει αγελάδα, ακολουθεί την ίδια μοίρα με τη μαμά του, δηλαδή την γονιμοποιούν για να γεννήσει και να παράγει γάλα.

Αν είναι αρσενικό, όμως, δυστυχώς είναι εντελώς άχρηστο. Τα αρσενικά μοσχαράκια γίνονται ταύροι, άρα δεν παράγουν γάλα. Ένα πολύ μικρό ποσοστό από αυτά κρατούνται και μεγαλώνονται ως σπερμοδότες ή για άλλες χρήσεις, αλλά το 99% είναι άχρηστα. Τα αρσενικά μοσχαράκια κρατούνται μέσα σε κλουβιά όπως και τα θηλυκά, μακριά από τη μαμά τους. Τα ταΐζουν με ειδικές σκόνες που είναι επίτηδες χαμηλές σε σίδηρο, για να πάθουν αναιμία. Για ποιο λόγο θέλουν να προκαλέσουν επίτηδες αναιμία στα μοσχαράκια; Ο λόγος είναι ότι αυτά τα μωρά δεν πρόκειται να ζήσουν. Σε διάστημα λίγων ημερών, οδηγούνται στο σφαγείο όπου τα σκοτώνουν και τα πουλάνε ως «μοσχαρίσιο κρέας». Η αναιμία αλλάζει το χρώμα της σάρκας τους και γίνεται πιο ανοιχτόχρωμο, σχεδόν ροζ. Οι άνθρωποι που πηγαίνουν στα κρεοπωλεία και ζητούν να αγοράσουν μοσχαράκι, προτιμούν αυτό το χρώμα. Και, αφού το προτιμούν, η βιομηχανία βρίσκει τον τρόπο να το κάνει.

Τα ζώα νεαρής ηλικίας, που συχνά τα βλέπεις στο εμπόριο ως «γάλακτος» είναι ακριβώς αυτό. Μωρά που θα έπρεπε να πίνουν γάλα. Αν βλέπεις τόσο πολλά κατσικάκια γάλακτος και μοσχαράκια γάλακτος στην αγορά, είναι επειδή αυτά αποτελούν άμεσο υπο-προϊόν της βιομηχανίας γάλακτος. Παράγουμε τόσο πολύ γάλα, που μας περισσεύουν εκατομμύρια μωρά.

Έτσι, τί καλύτερο από το να προωθήσουμε στην αγορά έναν γκουρμέ μεζέ ως «γάλακτος»;


Οι μητέρες αγελάδες, όπως και οι άνθρωποι, αναπτύσουν πολύ ισχυρούς δεσμούς με τα μωρά τους. Όταν οι άνθρωποι τα παίρνουν μακριά τους, οι αγελάδες κλαίνε για μέρες ολόκληρες και τα ζητάνε. Είναι πραγματικά σπαρακτικό.

Από εκεί και πέρα, οι άνθρωποι βάζουν στους μαστούς των αγελάδων μηχανήματα που ρουφάνε το γάλα τους, αυτό το γάλα που κανονικά προοριζόταν για τα μωρά τους. Το φιλτράρουν και το παστεριώνουν, επειδή μέσα περιέχει πύον, ορμόνες, φάρμακα, αίμα και κακά, το βάζουν σε συσκευασίες που πάνω τους τυπώνονται χαρούμενες αγελάδες και το στέλνουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Αυτό είναι. Αυτή είναι η διαδικασία.


Κάθε φορά που λες, έτσι απλά, «ας πάρω κι ένα γάλα«, στην πραγματικότηταχρηματοδοτείς αυτή τη διαδικασία.

Πληρώνεις κάποιους για να βιάζουν αγελάδες, να τους κλέβουν τα μωρά, να τα σφάζουν, να ρουφάνε με μηχανήματα το μητρικό τους γάλα και προκαλούν όλον αυτό τον ανείπωτο πόνο σε πλάσματα που ποτέ δεν μας πείραξαν.

Κάθε φορά που λες «θα φάμε μοσχαράκι«, στην πραγματικότητα τρως το σωματάκι ενός αθώου μωρού, που από την στιγμή που γεννήθηκε έζησε μόνο βία, τρόμο και κλάμα, μακριά από τη μαμά του που απελπισμένα το ζητούσε.

Τώρα που ξέρεις, ίσως να έχεις κάποιες ερωτήσεις ή αντιρρήσεις. Προσπερνάω το επιχείρημα «δεν με νοιάζει«, διότι δεν μπορώ να συζητήσω μαζί σου αν όλα τα παραπάνω σου είναι αδιάφορα. Ας ασχοληθώ μόνο με βάσιμες απορίες.

Οι ερωτήσεις που συνήθως κάνουν οι άνθρωποι, όταν μάθουν για όλα αυτά, είναι δύο:

α) Μα, δεν είναι απαραίτητο το γάλα; Τί θα ταΐζουμε τα παιδιά μας;

β) Και το τυρί; Πρέπει να κόψουμε και το τυρί; Δεν μπορώ χωρίς τυρί.

Στην πραγματικότητα και οι δύο αυτές ερωτήσεις έχουν απαντηθεί μέσα στο άρθρο.

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε θηλαστικά. Ακριβώς όπως οι αγελάδες, οι ελέφαντες, οι γάτες, τα άλογα, οι αρκούδες, οι χιμπατζήδες ή οι φώκιες. Χρειαζόμαστε γάλα, το μητρικό μας γάλα, το γάλα της μητέρας μας, όταν είμαστε βρέφη. Σε ηλικία περίπου 1 έτους επέρχεται ο απογαλακτισμός, δηλαδή έχουμε πλέον δόντια, μπορούμε να φάμε κανονική τροφή και δεν έχουμε πια ανάγκη από γάλα.



Η βιομηχανία και πολλοί επαγγελματίες της υγείας θα σού πουν ότι τα παιδιά πρέπει να πίνουν γάλα ακόμη και μετά τον απογαλακτισμό τους, αλλά σου λένε ψέματα. Και, όσοι δεν λένε ψέματα σκοπίμως, λένε ανακρίβειες λόγω παρωχημένων ιδεών και ελλιπούς ενημέρωσης.

Μετά τον απογαλακτισμό του, ο άνθρωπος ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΓΑΛΑ, ποτέ ξανά. Είναι κοινή λογική. Είναι ένα απλό συμπέρασμα στο οποίο μπορεί να καταλήξει ένας λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος απλά παρατηρώντας την φύση γύρω του.

Το παιδί σου ΔΕΝ θα πάθει κανένα κακό αν δεν πίνει γάλα ζώων. Αρκεί, φυσικά, να τρέφεται σωστά, να του προσφέρεις μια ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή, πλούσια σε λαχανικά, όσπρια, καρπούς, δημητριακά και φρούτα. Υπάρχουν πολλοί πολιτισμοί σε διάφορα σημεία αυτού του κόσμου, κυρίως στην Ασία, όπου η σίτιση παιδιών με γάλα ζώων δεν συνηθίζεται.

Αν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο 12.000 χρόνια πίσω, όλοι οι άνθρωποι ήταν»αλλεργικοί» στο γάλα ζώων. Ο οργανισμός όλων των θηλαστικών είναι σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο που περιμένει να λάβει γάλα μόνο κατά την βρεφική ηλικία, έτσι μετά τον απογαλακτισμό σταματάει την παραγωγή των ενζύμων που χωνεύουν το γάλα.

Είναι πολύ πιθανό κι εσύ να γνωρίζεις κάποιον που ως παιδί δεν έπινε γάλα, και μεγάλωσε μια χαρά.

Όμως το γάλα έχει ασβέστιο, σωστά;



Ναι, επίσης όμως ασβέστιο έχουν τα αμύγδαλα, το σουσάμι, το σπανάκι, τα φυστίκια, οι σταφίδες, το μπρόκολο, τα φασόλια, οι φακές και αμέτρητα άλλα τρόφιμα. Το ασβέστιο βρίσκεται άφθονο μέσα στη φύση και σίγουρα δεν είναι αποκλειστικό «προνόμιο» του γάλακτος. Η βιομηχανία χρησιμοποίησε ως εργαλείο μάρκετινγκ το γεγονός ότι το γάλα περιέχει ασβέστιο, για να πείσει το καταναλωτικό κοινό πως αν θέλει ασβέστιο, πρέπει να πίνει γάλα.

Όμως το γάλα δεν είναι η καλύτερη πηγή ασβεστίου. Εφόσον περιέχει μεγάλες ποσότητες κορεσμένων λιπαρών και είναι ύποπτο για καρκίνους, αλλεργίες, σκλήρυνση κατά πλάκας, διαβήτη και άλλες νόσους, μοιάζει λογικό να προτιμάμε άλλες πηγές ασβεστίου που είναι πιο φυσικές και πιο απορροφήσιμες. Το ασβέστιο του γάλακτος απλώς περνάει από τον οργανισμό και αποβάλλεται με τα ούρα. Έτσι εξηγείται γιατί τα περισσότερα περιστατικά οστεοπόρωσης, συμβαίνουν στις χώρες με την μεγαλύτερη κατανάλωση γαλακτοκομικών. Είναι λοιπόν προφανές ότι το γάλακάνει περισσότερο κακό, παρά καλό.


Όσον αφορά το τυρί.

Το τυρί είναι κι αυτό γάλα. Δεν υπάρχει τρόπος να φτιάξουμε τυρί χωρίς να ακολουθήσουμε όλη την παραπάνω φρικτή διαδικασία για την συλλογή του γάλακτος. Είτε πρόκειται για γάλα, είτε για τυρί, είτε για γιαούρτι, είτε για οποιοδήποτε γαλακτοκομικό προϊόν, ΠΡΕΠΕΙ μέσα στην εξίσωση να υπάρχουν μαμάδες και μωρά. Αν τρως τυριά, συμμετέχεις σε αυτή την φρικαλέα δραστηριότητα.


Τί ακριβώς είναι όμως το τυρί; Αν μεγάλωσες παιδιά που θήλαζαν, είμαι σίγουρος ότι θα είχες παρατητήσει πως, κάθε φορά που τα μωρά κάνουν λίγο εμετούλη το γάλα που ήπιαν, βγάζουν στο στοματάκι τους και κάτι που μοιάζει με μυζήθρα. Αυτό είναι τυρί.

Το τυρί σχηματίζεται από ένζυμα που υπάρχουν στο στομάχι του βρέφους και πήζουν το γάλα. Για να φτιαχτούν τα τυριά, οι εταιρίες που τα παράγουν χρειάζονται κάτι που λέγεται πυτιά και βρίσκεται στο στομάχι των μωρών. Παρότι σήμερα υπάρχουν και φυτικοί τύποι πυτιάς, πολλοί παραγωγοί τυριών που τα διαφημίζουν ως «παραδοσιακά», χρησιμοποιούν ακριβώς αυτό που φαντάζεσαι. Δηλαδή, σφάζουν ένα μωρό κατσικάκι λίγα λεπτά αφού θήλασε από τη μαμά του, βγάζουν το στομαχάκι του που είναι γεμάτο με γάλα και με αυτό πήζουν το υπόλοιπο γάλα που έχουν πάρει από τα ζώα.

Σφάζουμε μωρά που θηλάζουν; Ακούγεται σαν ταινία τρόμου.


Κι όμως, είναι αλήθεια.

Το γάλα περιέχει μια ουσία που λέγεται καζομορφίνη. Πολλοί ειδικοί θεωρούν ότι η καζομορφίνη λειτουργεί εθιστικά. Ενδεχομένως, είναι μια τακτική της μητέρας φύσης, προκειμένου το μωρό να «εθίζεται» στη μαμά του και να μην φεύγει μακριά. Με βάση αυτή την θεωρία, είναι πολύ λογικό να νιώθεις εθισμό στο τυρί. Πολλοί άνθρωποι που σταμάτησαν τα γαλακτοκομικά, έχουν αναφέρει ότι το τυρί ήταν αυτό που δυσκολεύτηκαν περισσότερο να κόψουν.

Σε κάθε περίπτωση, τα τυριά είναι επίσης πολύ λιπαρά και περιέχουν τεράστιες ποσότητες κορεσμένων λιπαρών και αλατιού. Όσο κι αν αυτό σε απογοητεύει, τα τυριά ΔΕΝ είναι υγιεινά. Εκτός από κακό στα ζώα, κάνεις και κακό στον εαυτό σου.

Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις;

Ναι, υπάρχουν!

Σε έναν ιδανικό κόσμο οι άνθρωποι δεν θα είχαν καμία επιθυμία για γάλα ή τυριά. Δεν είναι νορμάλ, δεν είναι ευχάριστο, δεν είναι αστείο. ΟΜΩΣ, καλώς ή κακώς οι περισσότεροι από εμάς διδαχθήκαμε να τρώμε δεκάδες γαλακτοκομικά προϊόντα.Είναι τόσο έντονη η εξάρτησή μας από τα γαλακτοκομικά, που ορισμένες νοικοκυρέςαισθάνονται απελπισία αν πρέπει να μαγειρέψουν κάτι που περιλαμβάνει γάλα, βούτυρο ή τυρί, χωρίς να χρησιμοποιήσουν γάλα, βούτυρο ή τυρί.

Αν θέλεις να σταματήσεις να χρηματοδοτείς αυτή την βάρβαρη βιομηχανία και να ζήσεις πιο υγιεινά, αλλά δεν μπορείς να φανταστείς μια ζωή χωρίς τυριά, ευτυχώς σήμερα έχουμε πολλές εναλλακτικές λύσεις. Πάρε χαρτί και μολύβι:

Γάλα καρύδας, γάλα φουντουκιού, γάλα βρώμης, γάλα σόγιας, γάλα αμυγδάλου, γάλα ρυζιού.

Γάλατα, τυριά, κρέμες, γιαούρτια, βούτυρα, μπεσαμέλ, επιδόρπια, φέτα και ό,τι άλλο γαλακτοκομικό προϊόν μπορείς να φανταστείς, υπάρχει και σε φυτική, μη-γαλακτοκομική μορφή. Και το καλύτερο; Μπορείς είτε να τα αγοράσεις, είτε να τα φτιάξεις μόνος σου.

Αν έπρεπε να φτιάξεις μόνος σου γάλα αγελάδας, θα έπρεπε να βρεις μια αγελάδα, να τη βιάσεις, να περιμένεις να γεννήσει, να της κλέψεις το μωρό, να την αρμέξεις και να βράσεις το γάλα της.

Για να φτιάξεις γάλα αμυγδάλου χρειάζεσαι αμύγδαλα, νερό και 10 λεπτά από τον χρόνο σου.


Οι εικόνες στην τηλεόραση με αγελάδες που βοσκάνε σε λιβάδια κι έναν χαρούμενο, συμπαθητικό αγρότη που κρατάει έναν κουβά γάλα, είναι ψεύτικες. Αυτή είναι η εικόνα που η βιομηχανία θέλει να έχουμε στο μυαλό μας, δηλαδή ευτυχισμένα ζώα που εθελοντικά μας προσφέρουν το γάλα τους. Όμως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.

Ακόμη κι αν είσαι από αυτούς που συλλογίζονται την παράδοση, που σκέφτονται για παράδειγμα την γιαγιά και τον παππού στο χωριό που παίρνουν γάλα από τα ζώα τους χωρίς βαρβαρότητες, πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό; Πόσοι άνθρωποι σήμερα «ψωνίζουν» το γάλα τους από μια ελεύθερη κατσίκα που βοσκάει σε κάποια βουνοκορφή μαζί με το κατσικάκι της;

Όσοι έχουν καλές σχέσεις με το χωριό, και εγώ είμαι ένας από αυτούς, σίγουρα τα παραπάνω τα γνωρίζουν από πρώτο χέρι. Δεν έχει σημασία η κλίμακα. Η διαδικασία είναι πάντα η ίδια. Η βιομηχανία το κάνει να φαίνεται τερατώδες, ναι. Η βιομηχανία είναι φρικτή, ναι. Όμως και στο χωριό κάνουμε το ίδιο, απλά με πιο ήπιες μεθόδους. Αν θέλεις το γάλα της κατσίκας, πρέπει να πάρεις μακριά το κατσικάκι. Στο χωριό, τα κατσικάκια είναι λίγο πιο τυχερά. Ίσως τα αφήσουμε για ένα διάστημα δίπλα στη μαμά τους. Όμως όπως και να ‘χει, σύντομα θα πρέπει να τα πάρουμε μακριά της, αν θέλουμε γάλα. Θα μπορούσες να μοιραστείς το γάλα της κατσίκας με το κατσικάκι; Ναι, αν θέλεις να πάρεις μόνο λίγο για να πιεις. Αν όμως θέλεις πολύ, και ειδικά αν θέλεις να φτιάξεις τυρί, το κατσικάκι πρέπει να φύγει.

Από πολλές απόψεις, τα γαλακτοκομικά είναι ίσως χειρότερα και από το κρέας. Αν δεν έχεις δει την διαδικασία από κοντά, σε καλώ και σε παρακαλώ να το κάνεις. Είμαι σίγουρος ότι αποκλείεται να αδιαφορήσεις για αυτά που θα δεις.

Αν πάψεις να θεωρείς τα ζώα εμπόρευμα, προϊόν, μηχανές παραγωγής, θα νιώσεις πολύ όμορφα. Το συναίσθημα του να μην συμμετέχεις σε αυτή τη βαρβαρότητα είναι εκπληκτικό. Διότι, αυτό που βλέπεις είναι μια μαμά αγελάδα και το μικρό της. Όχι μια μηχανή γάλακτος και ένα κομμάτι «κρέας».

το διαβάσαμε ΕΔΩ